Wariant ten polega na wspieraniu procesu stacjonarnego przez dodatkowe elementy cyfrowe – treści, ankiety, nagrania, repozytoria plików, narzędzia diagnostyczne. Głównym wyróżnikiem tej metody jest to, że dynamika szkolenia i motywacja uczestników budowana jest w kontakcie z trenerem na zajęciach stacjonarnych. Trener też podczas zajęć stacjonarnych zachęca uczestników do korzystania z cyfrowych treści i aktywności w szkoleniu.
Wariant ten jest szczególnie typowy dla firm, które prowadziły zajęcia stacjonarne, a w rezultacie pandemii i niemożności prowadzenia zajęć stacjonarnych wypracowały sobie różnego rodzaju formy cyfrowe, w efekcie stając się dostawcami blended learningu.
Perspektywa strategiczna
Model biznesowy właściwie może pozostać podobny do klasycznego dostarczania usług na sali szkoleniowej. Podstawowym nośnikiem jest warsztat szkoleniowy, a dodatkowe treści lub aktywności zwiększają jego wartość. Warto jednak przyjrzeć się swoim produktom cyfrowym, bo być może też mogą być sprzedawane osobno.
Nadal głównym nośnikiem jest trener, stąd warto zadbać o odpowiednie zatrudnienie lub partnerstwa z trenerami, jednak obecność elementów cyfrowych w szkoleniu, szczególnie treści, powinno być początkiem myślenia o rozszerzeniu modelu biznesowego o sprzedaż usług lub treści cyfrowych.
Oferta siłą rzeczy przypomina ofertę szkoleń typową dla usług stacjonarnych, jednak można rozważyć rozszerzenie jej o warianty związane z dostępem do treści lub usług cyfrowych.
Znaczący udział trenerów w realizacji usługi i zapewne w wizerunku firmy przy jednoczesnej częściowej cyfryzacji ich dorobku może być świetną okazją do uprawiania marketingu treści, na przykład w postaci nagrań wideo, podkastów lub artykułów. Warto w strategii marketingowej uwzględnić media społecznościowe i zasięgi trenerów.
W bazie technicznej takiej usługi kluczową rolę odegra aplikacja udostępniająca bibliotekę, stąd warto starannie wybrać oprogramowanie i formaty treści, by później tego nie zmieniać przy dużej liczbie zasobów.
Organizacja powinna wypracować procedury, które umożliwią realizację usługi mieszanej w możliwie bezproblemowy sposób i zapewnią efektywne łączenie form. Może to być szczególnie istotne w organizacjach zatrudniających wielu trenerów, którzy mogą wymagać instruktażu technicznego.
Perspektywa metodyczna
Metodyka blended learning to sztuka doboru form odpowiednich do różnych trybów pracy (synchroniczny, asynchroniczny, samodzielna nauka). Trzeba zadecydować, które elementy szkolenia powinny być realizowane podczas stosunkowo drogich zajęć w sali szkoleniowej, a które mogą być realizowane poza nią. Przykładem może być podejście odwróconej klasy, w którym elementy wiedzy (wykłady, prezentacje) przyswajane są przed warsztatami stacjonarnymi, a uczestnicy wchodzą na warsztat już przygotowani. Stąd projektowanie procesu rozwojowego odgrywa w tym wariancie kluczową rolę.
Analiza potrzeb uczestników szkoleń w dużej mierze będzie przypominać podejścia stosowane w edukacji stacjonarnej, jednak organizacja może wykorzystać również narzędzia cyfrowe, szczególnie że uczestnicy i tak dostaną zapewne dostęp do jakiejś platformy z treściami cyfrowymi, gdzie mogą znaleźć na przykład narzędzia autodiagnozy lub profilujące do poszczególnych grup szkoleniowych.
W projektowaniu treści warto uwzględnić podejście re-używalności, które może pozwolić znacząco obniżyć koszty przygotowania treści cyfrowych dla poszczególnych grup szkoleniowych.
Jeśli w ramach usługi pojawiają się również synchroniczne zajęcia zdalne – na przykład warsztaty – to należy zadbać o wysoki standard jakości zajęć synchronicznych.
Perspektywa zarządzania zasobami ludzkimi
Istotne jest ustanowienie jasnych zasad współpracy i komunikacji pomiędzy trenerami a zespołem technologicznym. Obejmuje to regularne spotkania i konsultacje, mechanizmy zgłaszania problemów, a także określenie zakresu odpowiedzialności każdej ze stron.
Zadaniem HR jest również zdefiniowanie konkretnych ról i zakresu obowiązków dla obu stron. Trenerzy powinni być świadomi, jak korzystać z technologii w sposób, który uzupełnia ich metody pedagogiczne, podczas gdy zespół technologiczny powinien rozumieć cel i kontekst edukacyjny, w jakim ich narzędzia będą używane.
W modelu tego rodzaju szkolenia elementy cyfrowe nie są dodatkiem, ale integralną częścią procesu edukacyjnego. Dlatego też muszą one spełniać określone standardy jakości, być zgodne z regulacjami i łatwo dostępne dla uczestników. Tutaj również HR odgrywa kluczową rolę w monitorowaniu i utrzymaniu tych standardów. Nawet podstawowe działania, takie jak udostępnianie plików, wymagają odpowiedniego poziomu kompetencji. Zadaniem HR jest zapewnienie, że wszelkie zasoby cyfrowe są zabezpieczone, a ich udostępnianie odbywa się w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami dotyczącymi prywatności i bezpieczeństwa danych.
Perspektywa dostępności
W kontekście szkolenia stacjonarnego wspieranego cyfrowo prawidłową praktyką jest wcześniejsza identyfikacja potrzeb i ograniczeń uczestników, aby odpowiednio zaplanować i zaprojektować materiały szkoleniowe. Dostępność w szkoleniu stacjonarnym wspieranym cyfrowo nie jest jedynie kwestią technologii, ale także przemyślanej integracji technologii z metodyką. Cyfrowe elementy powinny być uważnie zaprojektowane, tak aby były zintegrowane z całością programu szkoleniowego, a nie stanowiły jedynie jego dodatku. Takie podejście nie tylko zapewni dostępność, ale również zwiększy skuteczność całego programu.
Jest grupa uczestników, dla których elementy cyfrowe są nie tylko dodatkiem, ale wręcz preferowaną metodą przyswajania wiedzy. Mogą to być osoby, które unikają interakcji socjalnych czy grupowej dynamiki charakterystycznej dla szkolenia stacjonarnego. Takim osobom dostęp do wysokiej jakości materiałów cyfrowych może nie tylko ułatwić naukę, ale nawet stanowić dla nich warunek jej efektywności.
Perspektywa techniczna
Jeśli organizacja korzysta z usług wielu trenerów, to kluczowe jest zarządzanie dostępem do sprzętu i oprogramowania oraz do treści i informacji. Trenerzy zwykle pracują na warsztacie, utrzymując pewien poziom poufności i dlatego stosowane narzędzia informatyczne muszą pozwolić na utrzymanie podobnego poziomu w przestrzeni cyfrowej – na przykład: jeśli trener ocenia projekty uczestników w udostępnionych plikach, to trzeba zadbać, by tylko ten trener miał do nich dostęp.
Główną osobą zachęcającą uczestników do korzystania z cyfrowych modułów usługi jest trener, stąd kluczowe jest zadbanie o prawidłowo działające oprogramowanie i przygotowanie trenera do pełnienia funkcji wsparcia technicznego pierwszego kontaktu. Trener musi wiedzieć, co zrobić, gdy komuś nie działa hasło lub gdy ktoś nie potrafi się zalogować.
Perspektywa formalno-prawna
Zastosowanie cyfrowego wsparcia w szkoleniu stacjonarnym nie tylko wzbogaca doświadczenie edukacyjne, ale również komplikuje aspekty formalno-prawne. Kluczowe jest, aby jasno określić warunki korzystania z takiego wsparcia w umowach szkoleniowych i regulaminach. Warunki te powinny być jasno komunikowane zarówno uczestnikom, jak i trenerom.
Elementy cyfrowe mogą dla jednych uczestników być dodatkiem, a dla innych kluczowym elementem. Wprowadzenie jasnych klauzul prawnych umożliwia klarowną komunikację i zabezpiecza interesy zarówno organizatora, jak i uczestników.
W przypadku, gdy wsparcie cyfrowe obejmuje materiały stworzone przez zewnętrzne podmioty, zabezpieczenie praw autorskich jest koniecznością. Wykorzystanie materiałów objętych prawem autorskim, np. fragmentów publikacji czy oprogramowania, musi być uregulowane przez odpowiednie licencje.