Microlearning to metoda edukacyjna polegająca na przekazywaniu wiedzy i umiejętności za pomocą krótkich, dobrze skoncentrowanych jednostek szkoleniowych do samodzielnej nauki. Materiały microlearningowe są zazwyczaj trwają od kilku sekund do kilku minut i są zaprojektowane tak, aby przekazać konkretne informacje lub umiejętności w łatwo przyswajalnej formie. Ta metoda może być wykorzystywana samodzielnie lub jako uzupełnienie tradycyjnych metod uczenia się.
Dostarczanie produktów typu microlearning w sporym zakresie przypomina dostarczanie szkoleń do samodzielnej nauki, z tym że w microlearningu są to zwykle mniejsze formy. Wiele wniosków dotyczących standardów będzie więc pokrywać się z tymi, które występują w szkoleniach self-paced.
Perspektywa strategiczna
Choć dostarczanie produktów typu microlearning przypomina dostarczanie szkoleń self-paced, to ze względu na to, że są to mniejsze formy, warto rozważać udostępnianie całych bibliotek takich szkoleń. W takim przypadku poza klasyczną sprzedażą szkoleń typu microlearning (jako produktów umieszczanych na platformie klienta), wart rozważenia może się okazać subskrypcyjny model biznesowy, w którym odbiorcy otrzymują dostęp do całej biblioteki tego typu mikroszkoleń. W takim przypadku zbudowanie dobrej biblioteki modułów microlearningu może się okazać dobrą inwestycją.
Oferowanie samego dostępu do modułów szkoleniowych wymaga również inwestycji w jakąś platformę, na której te szkolenia zostaną umieszczone.
W zakresie oferty pojawiają się ciekawe możliwości wynikające z subskrypcyjnego modelu płatności – sprzedawanie pakietami, up-selling itp. Jednym z kluczowych argumentów oferty może się stać zwięzłość szkoleń. Można też, jeśli pozwoli na to platforma, budować różnego rodzaju zestawy mikroszkoleń.
Baza techniczna usługi microlearning to dobra platforma, która w możliwie prosty sposób udostępnia moduły szkoleniowe. Powinna ona umożliwiać łatwą nawigację, szczególnie jeśli mamy do czynienia z dużą liczbą modułów. Istotą microlearningu jest łatwa przyswajalność i lekkość treści, stąd ważne jest, by rozwiązania techniczne były możliwie uniwersalne – na przykład pozwalały korzystać z treści szkoleniowych na smartfonach.
W sposób naturalny świadczenie usług microlearningu prowadzi do budowania biblioteki zasobów edukacyjnych. Ze względu na ich wielość kluczowe dla efektywności może okazać się stworzenie dobrych szablonów i treści re-używalnych.
Perspektywa metodyczna
Metodyka szkoleń typu microlearning opiera się na założeniu, że mikroszkolenia są proste, krótkie i celowe. Tworzenie takich szkoleń wymaga bardzo dobrego wyznaczenia celów każdego z mikroszkoleń i określenia, co jest niezbędne, żeby ten cel osiągnąć. Wszystko inne powinno być wyeliminowane, by zachować krótką formę. Warto też tak podzielić „materiał szkoleniowy”, by jedno szkolenie oznaczało jeden cel.
Projektowanie procesu rozwojowego musi uwzględniać to, że moduły szkoleniowe są od siebie niezależne, zwykle realizowane w kolejności wybranej przez odbiorcę szkolenia. To ogranicza możliwości odwoływania się do treści innych modułów.
W projektowaniu treści warto skupić się na doborze prostych, lekkich form, które będą angażować odbiorców. Należy przy tym wprowadzić duży rygor skracania treści do niezbędnego minimum. To oznacza bardzo dobrą redakcję treści werbalnych. Wykorzystanie prostych ilustracji i pytań zamiast dłuższych wywodów może podkreślać cechy tej formuły szkoleń.
Projektując środowisko uczenia się, trzeba się skupić na możliwie łatwym dotarciu do odpowiedniego modułu i jego użyciu. Nie powinno się planować użycia aktywności, które będą trudne do realizacji na różnych urządzeniach, na przykład smartfonach.
Perspektywa zarządzania zasobami ludzkimi
W przypadku microlearningu mamy do czynienia z dużą liczbą drobnych materiałów edukacyjnych, co często implikuje współpracę z różnymi twórcami. Każdy z nich może wnosić specjalistyczną wiedzę w określonym obszarze, co jest atutem, ale również zobowiązuje do starannego zarządzania procesem. Odpowiednia weryfikacja, standaryzacja i kuracja tych treści są niezbędne, aby zachować spójność i jakość oferowanego produktu edukacyjnego.
Microleraning jest atrakcyjny z punktu widzenia skalowalności. Można łatwo dodawać nowe moduły lub aktualizować istniejące. To jednak stawia przed działem HR zadanie stworzenia efektywnych mechanizmów standaryzacji treści i procesów edukacyjnych. Należy również zdefiniować metryki efektywności i narzędzia do ich pomiaru.
Perspektywa dostępności
Im mniej różnorodnych formatów i narzędzi jest używanych do tworzenia treści, tym łatwiej jest zarządzać ich dostępnością. Zastosowanie na etapie projektowania uniwersalnych standardów dostępności, takich jak WCAG (Web Content Accessibility Guidelines), jest kluczowe. Znaczenie ma tu również zrozumienie, że dostępność to nie tylko kwestia techniczna, ale również metodyczna. Lepiej jest zaplanować metody i formy tak, aby były łatwe w adaptacji, skoro będzie ich wiele.
Podczas tworzenia treści microlearningowych istotne jest uwzględnienie różnych ograniczeń technologicznych u użytkowników, takich jak jakość połączenia internetowego czy dostęp do sprzętu. Projektując treści, warto zastosować zasady projektowania uniwersalnego, aby jak najszersze spektrum użytkowników mogło z nich skorzystać. Na przykład, jeśli materiał wymaga słuchawek, warto dostarczyć również wersję tekstową lub z napisami.
Dostępność nie kończy się na samych treściach. Nawigacja i wyszukiwalność w kursie microlearningowym również muszą być zaprojektowane w sposób dostępny, aby użytkownicy mogli łatwo znaleźć to, czego potrzebują.
Perspektywa techniczna
Z technicznego punktu widzenia usługa powinna być intuicyjna w obsłudze i nie wymagać dużego wsparcia technicznego dla uczestników. Kluczowy jest wybór odpowiednich narzędzi, które pozwolą udostępniać mikroszkolenia uczestnikom w możliwie prosty sposób i na różnych urządzeniach.
Warto przyjąć rozwiązania techniczne, które zapewnią możliwość tworzenia łatwych interakcji dostępnych na różnych urządzeniach.
Perspektywa formalno-prawna
Mikroutwory, będąc częścią treści edukacyjnych, również podlegają ochronie prawa autorskiego. W sytuacjach, w których wielu twórców jest zaangażowanych w produkcję różnych elementów treści, istotne jest wyraźne określenie, kto jest właścicielem praw autorskich do każdego elementu. Licencjonowanie może być tutaj skomplikowane, zwłaszcza jeżeli różne mikroutwory są ze sobą łączone w jednym szkoleniu lub kursie.
Kwestia praw użytkownika do korzystania z treści, zwłaszcza w kontekście różnych modeli dostępu (np. subskrypcja, jednorazowy zakup), również musi być jasno uregulowana w umowach. Trzeba na przykład ustalić, czy użytkownik ma prawo do drukowania lub dystrybucji materiału, czy może korzystać z niego tylko w określonym czasie i kontekście.